Стары 2023 го

Як вы ўсе выдатна ведаеце, 2023 год быў яшчэ большым гаўном за мінулы. 2024 абяцае быць яшчэ горшым.
Я перачытаў вынікі мінулага году і вымушаны прызнаць, што мне толькі і застаецца распісаць вам, якія змены адбыліся па кожным пункце.

• У гэтым годзе ў суседнім доме пасяліліся Юліна сяброўка Яня і яе хлопец Вадзім, які падсадзіў нас на наведванне футбольных матчаў каманды Legia. Мы купілі шарфік гэтай каманды, набылі Абанемент Заўзятара і ходзім на значныя матчы каманды есці хот-догі з півам і гучна спяваць “Sen ob Warszawie” разам з іншымі заўятарамі
• Карту часовага побыту на 3 гады мы атрымалі ў мінулым годзе, але ўжо праз месяц нам пара падавацца на новую: час разгляду каля году, таму трэба будзе падацца ў студзені, каб у наступным годзе атрымаць яе “ў стык” з цяперашняй
• Мы было ўжо ўплатную падабраліся да ідэі прадаць кватэру у Мінску і купць кватэру ў Варшаве, але Родная Дзяржава паклапацілася аб тым, каб зрабіць нам гэта было як мага цяжэй. Таму ідэю мы адклалі да лепшых часоў і вырашылі што нам ок і на з’ёмнай хаце. Праўда, паглядваем на варыянты арэнды больш камфортнай кватэры і на днях сходзім паглядзім варыянт. За адно падалі заявы ў пасольства на Пастаноўку на консульскі ўлік, каб нас выпісалі з мінскай кватэры. Так мы перастанем быць “дармаедамі” і нас афіцыйна выпішуць з кватэры (бо іначай дзяцей выпісваць цяжка)
• Дзеці працягваюць расці і радаваць: нарэшце яны раздупліліся і, як паказалі мерапрыемствы ў школе, цудоўна пачалі размаўляць па англійску! Нават ролікі і фільмы дома глядзяць па англійску! Мы яшчэ нядаўна вагаліся ці варта нам працягваць вучыцца ў такой дарагой школе, але выглядае што сэнс заставацца ў ёй ёсць
• На працы і мяне, і Юлю ў гэтым годзе чакалі чэленджы, якія мы паспяхова прафакапілі. Але мяняць мы нічога не збіраемся.
• Падарожжы:
  • Год пачаўся з падарожжа ў Брно да маёй старой сяброўкі Хмары і яе вялікай сям’і. Гэта быў мой першы візіт у Чэхію.
  • У Лютым Юля вырашыла зрабіць падарунак сваёй сястры – падарожжа ў Амстэрдам, і я вырашыў далучыцца. Гэта быў мой трэці візіт, і ён быў найцікавейшы: я ўжо хадзіў па горадзе маючы грошы (а не як у першы раз) і без выгарання (як у другі раз), таму і папаліць атрымался больш свядома, і наведаць музеі, і купіць нейкія дарагушчыя красоўкі на памяць проста таму што яны мне спадабаліся.
  • Я быў у санаторыі “Чынар” у горадзе Нафталан, Азербайджан. Там я прымаў нафталанавыя ванны і паглядзеў маёнтак нейкага хана.
  • Мы з Юляй правялі 12 незабыўных дзён у ЗША. Паглядзелі Нью-Ёрк (схадзілі на брадвейскі мьюзікл “Гамільтан”), паляцелі ў Лас-Вегас, дзе ўзялі машыну і наведалі Гранд Каньён, Даліну Смерці, Парк Секвой і Парк Ёсеміці, заехалі паглядзець акіян (я – упершыню ў жыцці, Юля – бачыла акіян раней у Ірландыі), сфоткаліся на арках Санта-Барбары і правялі 3 цудоўныя дні с Сямёнам і Юляй (дзякуй за Грэмлінаў на Галівудскіх могілках!)
  • Я злятаў на Канары, дзе я пабачыў акіян (у другі раз у жыцці), а таксама пабачыў гей-фестываль і пакатаўся на Ducati Scrambler па гарах Гран Канар’і
• Замест таго, каб скінуць 10-15 кілаграм (як я абяцаў вам у мінулым годзе), я паспяхова набраў яшчэ 10 кілаграм. Цяпер мне трэба скінуць 20 кг.
• Ў гэтым годзе мне удалося няблага паправіць здароўе: залячыць зубы, вынайсці артапедычныя сцелькі, пазбавіцца ад болі ў галаве (боль прайшоў ад працы стоячы). Я прашоў курс лячэння трывогі, перастаў засіжвацца без патрэбы на працы і чытаць навіны. І я ўжо 3 месяцы я як пачаў значна меньш бухаць, і ёсць надзея, што цвярозых дзён у наступным годзе будзе больш чым “п’яных” (таму то апошні гадоў семь гэта было далёка не так).
  Засталося яшчэ перастаць чытаць Твіттар, але я ў гэта слаба веру.
• Год скончыўся тым, что Юля заўважыла даволі премную кватэру ў суседнім доме ў якой 3 спальні. Мы адгукнуліся на прапанову і выглядае так, што мы пераедзем у тую кватэру каб даць дзецям асобныя пакоі, а самім атрымаць больш прасторную кухню, два сан.вузлы і нармальныя ванную і душ.

Гэты год я б апісаў як год змірэння з тым вобразам жыцця, які ў мяне ўтварыўся.
А сёння мы паспрабуем сустрэць Новы Год на вуліцы каля бліжэйшай ёлкі: там павінна быць шмат салютаў!
З Новым Годам!

Стары 2022 год

Як я вам і абяцаў у мінулым годзе, год выдаўся поўным гаўном. Тое, што нам здавалася жудасным і непрымальным у 2021-м годзе, памножылася ў дзесяткі разоў і памнажацца не спыняецца. Цяпер размах жаху набраў такія масштабы, што ўся Беларусь з гэтымі сваімі Лукашэнкамі, губопікамі і Святланамі Ціханоўскімі, ператварыліся проста ў нішто ў параўнанні з тым, што адбываецца. Вывозіць гэта стала складана нават пад антыдэпрэсантамі.

Але тым не меньш нешта ў гэтым годзе ўсё ж адбылося:

• Стала яшчэ меньш сяброў у Мінску, і стала яшчэ больш у Варшаве. Праўда, бачым мы адзін адного не часта, але так было і ў Мінску.
• Мы атрымалі карты часовага побыту на 3 гады і ўжо больш-меньш адаптаваліся да польскага ладу жыцця: ежы, раскладу крам, мовы. Паход у іспалком ці да урача ўжо не выклікае праблем, а шукаць прадукты аналагічныя беларускім ужо неяк перасталі. Тым больш тут сам сабой пачаў прадавацца і жоўты паласацік, і чорны хлеб.
• Дзеці цалкам адаптаваліся ў школе, выглядае што яны там пачалі разумець усё што ім гавораць, але дэманстраваць нам як яны клёва могуць гутарыць па польску ці па ангельску яны неяк зусім не спяшаюцца. Нам абяцаюць што бегла звычайна дзеці пачынаюць размаўляць пасля 2-3 год навучання. Ну паглядзім.
• У атмасферы прадчування поўнага піздзеца толькі і застаецца што канцэнтравацца на працы, што мы с Юляй у прынцыпе і рабілі. Узнагародай ёй страла падвышэнне заробку і чарговае званне Best Performer of the Year, а мне – роля тэхліда у маёй камандзе. І калі наш праект не прыб’юць нафіг у наступным годзе, то можа і атрымаю якое большае падвышэнне. А калі і не, то ва ўсялякім выпадку праца перастала быць томнай.
• Так як паехаць у Беларусь у санаторый “Беразіно” у мяне варыянта не было, то прыйшлося правесці 2 незабыўных тыдні ў гатэлі слаўнага гораду Busko-Zdruj, лежачы ў серных ваннах і дыхаючы аэразолямі мясцовай тэжні (і вы не здагадаецеся што гэта не пагугліўшы)
• Польская карта побыту дае права без віз падарожнічаць па Еўропе, чым я скарыстаўся аж 2 разы
  • Мы з Юляй з’едзілі ў Берлін, дзе мы наведалі дыскатэку, карцінную галерэю і я нарэшце сваімі вачамі пабачыў берлінскую сцяну. І зрабілі выснову, што калі ты ўжо жывеш у Варшаве то няма ніякага сэнсу хацець жыць у Берліне;
  • Мы ўсёй сям’ёй зляталі на мора ў гішпанскі горад Алікантэ, дзе даведаліся што такая спякота, сіесты і немагчымасць выклікаць таксі праз мабільную аплікацыю – гэта не тыя характарыстыкі для краіны, у якой бы мы хацелі б жыць;
• Я артымаў амерыканскую візу ціпа для камандыроўкі, але (як вы ведаеце) курс акцый і прыбыткі IT кампаній падаюць, таму камадыроўку адмянілі. А віза засталася. Дасць бог, скарыстаюся ў наступным годзе.
• На свой дзень нараджэння я зрабіў сабе падарунак: паехаў у мотатур “Антычная Турцыя”, у якім мне выдалі матацыкл Honda CRF1100L Africa Twin з аўтаматычнай каробкай перадач (і які я на наступны дзень трошку прыклаў мордай аб кусты) і мы з кенійцам, дзьвума літоўцамі і мясцовым гідам праехалі 1500 км, спыняючыся ў славутых мясцінах днём і у гатэлях ноччу. Было вельмі крута. Калі-небудзь паўтару гэта з якой-небудзь іншай краінай ціпа Калумбіі ці В’етнаму.
• За час жыцця ў Польшчы я набраў каля 13 кг вагі, якая і таго ў мяне была “не ідэальная”. Так як наступны год не абяцае мне нічога добрага, то паспрабую хаця б аго канец сустрэць кіраграм на 10-15 лягчэйшым. Шанцаў мала, але я паспрабую.

На гэтым усё сябры. У маім жыцці наўрадці быў Новы Год з меньшым навагоднім настрем чым сёння. Да ўсяго мы не купілі ні бенгальскіх агнёў, ні хлапушак. Затое купілі чырвонай ікры (пра якую палякі ўвогуле не ведаюць). Ну ўсё, выступ Святланы Георгіеўны праз 45 хвілін, таму трэба ісці рыхтавацца.

І як бы там ні было, з Новым Годам, сябры!

Стары 2021 год

Цікава будзе праз шмат год перачытать гэты пост, і праверыць ці сапраўды гэта быў адзін з самых значных гадоў у маім жыцці, ў першую чаргу з-за пераезду ў іншую краіну. З іншага боку гэты пераезд разам з яшчэ больш жудасным фонам навінаў зрабілі гэты год нейкім пустым і незразумелым.

І так, паспрабуем ўзгадаць што важнага адбылося:

• Google нарэшце зачыніў здзелку па набыцці кампаніі Fitibit, і ўсім супрацоўнікам было прапанавана пераехаць у Варшаву працягваць працу над паректам. З офісу ў 70 чалавек офер прынялі 60 чалавек. Дарэчы, літэральна сёння (31 снежня 2021) было патушанае святло у Мінскім офісе Fitbit, а ў наступныя 2 тыдні у Варшаву пераедуць апошнія жадаючыя. Вось так скончыцца гісторыя фірмы, якая магла ператварыыца ў першы офіс Google ў Беларусі, але з-за палітычнай сітуацыі ператварылся ў пустое месца.
• 8 мая я і Кот селі ў машыну і паехалі ў бок польскай мяжы. Да гэтуль я быў у Польшчы 1 раз: лятаў на каферэнцыю ў Кракаў у 2013 годзе, дзе пагуляў па гістарычным цэнтры 2 вечары.
  10 мая Юля, Агата і Марта прыляцелі ў Варшаву самалётам Белавія. Прыкіньце, тады яшчэ была Белавія і яна лятала ў Варшаву з Мінска!
  Вось так мы і сядзім у Варшаве па сёнешні дзень.
• Усё лета дзеці прасядзелі дома разам з намі. Мы знялі кватэру побач са школай, якую прыглядзелі яшчэ калі былі ў Мінску, і 1 верасня Агата пайшла ў 3B (year 4), а Марта – у 1B (year 2) класы інтэрнацыянальнай школы Thames British School.
  Нам прапанавалі не парыцца, что дзеці не ведаюць англійскай мовы, маўляў “яны хутка ўсё схопяць”, але пакуль што ім прыходзіцца цяжка. Апошні месяц мы ўсё ж выашылі дадаткова пазаймацца з рэпетытарам англійскай мовы.
  Марта запісалася на гурток піяніна, і пакуль што ёй нават цікава вывучаць новыя мелодыі. Разам з ёй і я навучыўся граць “Бяссонніцу” гурту “Кароль і Шут” на клавішах.
• У мяне знайшлі невялікі астыгматызм, і я пачаў насіць акуляры
• У жніўні мы скарысталіся магчымасцю свабодна перамяшчацца па Еўропе і паехалі ў водпуск ў Харватыю. 2 дні на машыне ў адзін бок. Нестандартная краіна, 10/10 – рэкамендую.
• Недзе ў кастрычніку я вырашыў сумясціць прыемнае з карсным і паляцеў на тыдзень у Мальту ў лагер па вывучэнні англіскай мовы. Мову так і не вывучыў, але атрымаў вельмі цікавы досвед.
• У Варшаве аказался зусім дрэнна з хакеем: тут усяго 1-2 нармальныя лядовыя арэны, а ў зімку людзі не цураюцца гуляць на адкрытых пляцоўках. Я прычапіўся да каманды Orły Warszawa і займаюся з імі. Моцна прагрэсіраваць тут не атрымаецца, але жыць можна.
• Маё асяродзе падзялілася на два непрымірымыя лагеры: “я спрабую размаўляць па польску, гэта прыкольна” і “я катэгарычна адмаўляюся казаць гэты словы щслых!”. Я сябе лічу прыналежным да першай групы, але на курсы пакуль не запісваўся. Узо зараз я ў прынцыпе магу на 80% разумець павольную побытавую размову на польскай мове, але сказаць нешта магу толькі на працэнтаў 10-15%.
• Працягваецца пандэмія COVID-19 і літэральна тыдзень таму скончылася мая 10 дзённая ізаляцыя пасля хваробы (а дзецям па сёнешні дзень і да 4-га студзеня нельга пакідаць кватэру). На гэты раз я і ўся мая сям’я пацвердзілі гэта тэстамі, але па адчуваннях прыкладна тым жа я хварэў яшчэ ў красавіку ў Беларусі.
• Юля ў гэтым годзе вярнулася са сваёй новай працы на сваю папярэднюю фірму, і цяпер працуе з дому на яе кракаўскі філіял. Атрымала ў гэтым годзе прыз “Performer of the year” Рэдакцыя блога шчыра віншуе Юлію з гэтым дасянгеннем і жадае не спыняцца на дасягнутым! Ты малайчыка!

На гэтым усё. Сітуацыю навокал вы і так ведаеце: у Беларусі хваля абсалютна неадэкватных рэпрэсій, палова знаёмых с Мінску ўжо не ў Мінску, і я сам па шырасці баюся туды вяртацца. Расія пагражае нападам на Украіну, наступны год не абяцае быць лепшым за 2021-шы. Але нешта будзе.
З Новым Годам, сябры!

Стары 2020 год

Я думаю вы і без мяне ведаеце, што гэты год быў мякка кажучы “так сабе”. Год таму я вельмі радаваўся атрыманаму гадавому шматразовамуу “шэнгену”, але сёння вымушаны канстатаваць, што ён так і “згарэў” без адзінага выезду. Але нават у гэтым годзе адбыліся ненкаторыя падзеі, якія я хацеў бы пакінуть напамяць. Дарэчы, знайшоў сёння ў сваім блогу допіс пра выбары 2010 году – не змог адарвацца (вядзіце блогі, спадарства!) 

І так, што я адзначу?

Стары 2019 год

І ізноўку прывітанне ўсім! За гэты год стала зразумела, што VK памёр канчаткова і не патрэбны больш зусім нікому, Facebook ледзь жывы і хутка дагоніць VK. Усе нармальныя людзі перайшлі на Telegram, Skype патрэбны толькі для відэасеансаў сувязі з бацькамі, а Viber — для бацькоўскіх чатаў. А я тым часам працягваю пісать пра вынікі году ў свой блог на wordpress.com.

• У пачатку года я схадзіў на 4 заняткі гульні на барабанах ў музычную школу, пасля чаго было прынятае рашэнне працягваць заняткі не выходзячы з дому. Для гэтага была набытая электронная ўдарная ўсталёўка Yamaha DTX450K, на якой я час ад часу спрабую праходзіць tutorial. Не буду загадваць на 2020-ты год, але у будучым хацелася б згуляць кавер-канцэрт у сладзе такіх жа “музыкаў” як я.
• У Рызе сёлета нашай камандзе пашанцавала меньш, чым у мінулым. Ды і падзакалупала туды ездзіць, шчыра кажучы. Але я ўсё адно запісаўся туды на 2020 год.
• Затое пасля Рыжскіх спаборніцтваў мы ўсёю сям’ёй паехалі на пароме у Стакгольм
  • Паром — гэта крута.
  • Стакгольм і Швецыя — гэта цудоўнае месца. Там вельмі спадабаўся сам горад, яго жылыя раёны, парк атракцыёнаў і музей карабля Vasa.
  • Адпачынак з дзецьмі 4 і 6 год дае уражанні, але не дае адпачынку :)
• Аўтамабіль Peugeot 3008, які адслужыў мне з 2013 па 2019 год і праехаў 135 тысяч км пачаў дапякаць добнымі паломкамі і быў заменены новым VW Tiguan 1.4TSI 6DSG.
  • Навучыўся ездіць на “аўтамаце”
  • Аказваецца, ездзіць на “механіке” можна адвыкнуць
  • Крэдыт (першы ў маім жыцці крэдыт ад банка) яшчэ не закрыты
• Стары велік Trek Navigator 3.0 ў чарговы раз расстроіў лопнутай рамай, таму быў набыты “гібрыд” Merida 70D. Поўны кайф! На веласіпедзе стала катацца яшчэ цікавей (чым я і займаўся ў любы прыдатны для таго момант). І нават адзін раз з’ездзіў у Гатава.
• Упершыню за 11 год я прыняў рашэнне змяніць працу і (вылучыўшы момант, калі на працы завершыўся чарговы праект) зволіўся, не шукаючы загадзя новага працоўнага месца.
  Два з паловай месяцы без працы дазволілі мне
  • адпачыць 14 дзён у санаторыі “Березіна” (і пераканцца, что у санаторыі ўсё ж значна цікавей летам, чым восенню і зімой)
  • даведацца, что праводзіць эфектыўна свабодны час я не ўмею. Хадзіць на працу і зарабляць бабло — пакуль што найлепшы спосаб эфектыўна праводзіць час і самарганізавацца.
  • зразумець, што праца праграмістам на 1/2 стаўкі — бесталковая ідэя. Працаваць будзеш па сутнасці столькі ж, атрымліваць — меньш, а “вольны” час ні ў ва што канвертаваць не атрымаецца. Лепш 2 гады працаваць на поўную стаўку, а пасля 1 год адпачываць.
  • зразумець, что фрылансіць з дому я не хачу нават за большае бабло.
• Абыйшоў каля 11 субяседванняў, і ў рэшце рэшт уладкавацца ў кампанію Fitbit, якую ўжо праз 2 тыдні купіла кампанія Google. Ніхто не ведае, што будзе з мінскім офісам пасля закрыцця здзелкі, ды і тэставы перыяд я яшчэ не адпрацаваў, але гэта ўжо неверагодна цікавы вопыт. Спадзяюся, у мяне ўсё ж атрымаецца затрымацца тут надоўга.
  Дарэчы, падказка як выбраць клёвую кантору: Кантора, у якой супрацоўнікам даступныя бясплатныя агуркі, не можа быць дрэннай.
• Прайшоў гульню Super Mario Bros (версію для SNES). Звычайныя ўзроўні, і ўзроўні з зорачкай. Ніяк не набяруся смеласці купіць прыстаўку Nintendo Switch. Пачакаю яшчэ год…
• Мая старэйшая дачка Агата пайшла у першы клас беларускамоўнай гімназіі №14. Цяпер свае адпускі мне прыйдзецца сінхранізваць са школнымі канікуламі.
• Мая жонка Юля пратрымалася больш года на пасадзе праект-мэнэджэра, і працягвае ім быць. Яна — вялікая малайчынка, хоць і не хоча ў гэта верыць. План на 2020 год: пераканаць яе схадзіць на сабес у якую-небудзь іншую кантору.
• Трошку сумнага: у гэтым годзе (літэральна 4 дні назад) не стала майго дзядулі. Яму быў 91 год і ён пражыў дастойнае жыцьцё. Вечная памяць.
• Навык самастойна рабіць маласольныя агуркі у 2019 годзе так і не спатрэбіўся, затое быў асвоены новы рэцэпт з дзяцінства: “дымлама” — тушаная качка з бульбай і капустай. А яшчэ я навучыўся гатаваць вешанкі (грыбы такія). А да навагодняга стала я паспрабую зрабіць салат з курыцы і сушаных грыбоў (мамін рэцэпт).

З Новым годам, сябры!

Стары 2018 год

Аказваецца, ёсць людзі, якія спецыяльна заходзяць на гэты богам забыты блог каб пачытаць мае чарговые вынікі году. Ну што ж, не будзем расстрайваць гэтых цудоўных людзей, а лепш перададзім ім прывітанне і адразу пяройдзем да справы:

• У красавіку я нарэшце наведаў Мёртвае мора з мэтаю лячэння, дзе прабыў 12 дзён, дзе патраціў 500 баксаў на “працэдуры”, дзе ўзяў пракатны велік, кінуў яго каля гары і пайшоў па маршруце ў горы, а ў канцы маршрута патрапіў пад лівень (у пустыні, так) і не мог вярнуцца пару гадзін у атэль з-за моцнага патоку вады, які перакрыз дарогу. А яшчэ быў у Іерусаліме (і ў Плістынскай яго частцы ў Храме Нараджёння Хрыстова). Шмат зразумеў пра яўрэяў як народ (яны вельмі крутыя), пра іх рэлігію і пра хрысціянства. Лячэнне, дарэчы, амаль не дапамагло: пакуль ты там — усё ок, але вяртаешся назад — і ўсё вяртаецца назад.
• У чарговы раз паехалі ў Рыгу на аматарскі хакейны турнір. І не было б пра што пісаць, калі б не невялікая акалінасць: у Рызе дагэтуль мы прайгравалі абсалютна ўсе гульні, а ў гэтым годзе атрымалі першую ў сваім жыцці перамогу! Над камандай з Эйндховена. “Nothing is impossible!” — сказаў на гэта чувак, які уручаў нам прыз за 5-е з канца месца (з 25 каманд).
• У першыню ў жыцці я самастойна замаласоліў агуркі. Да гэтуль прыходзіла іх купляць, а яны не ўсюды прадаваліся. Вось так адной праблемай у маім жыцці стала меньш.
• Недзе ў пачатку вясны я пракаціўся на бацькавым матацыкле Мінск 1982 году вытворчасці, зразумеў што так далей працягвацца не можа і набыў матацыкл Minsk D4 125. Які трошку абкатаў (едзіў месяцы 2-3 на ім па горадзе і на працу), навучыў на ім катацца 2-х сяброў і жонку Юлю, а пасля за 5 гадзін прыехаў на ім у Бярозу і ўручыў яго бацьку. Бацька застаўся вельмі задаволены! А я вырашыў, што да матацыклаў хутчэй за ўсё я яшчэ вярнуся.
• День Незалежнасці я правёў у бальніцы: мне выразалі міндаліны. Калі вым цікава ці трэба выразаць міндаліны, то мой адказ такі: калі ЛОРы вам кажуць што трэба — канешне трэба. А калі вам калегі, бацькі, сябры і терапеўты-педыятры і бабкі ў аўтобусе кажуць што не трэба — лепш слухайце ЛОРаў.
• Галоўнай падзеяй 2018 году для Беларусі я лічу тое, што канал Беларусь-5 пачаў ісці у HD-якасці. Неведаю што мне яшчэ можна прасіць у дзяржавы.
• На ролю сямейнага адпачынку была абраная Турцыя (прыгарад Анталіі), дзе мы канчаткова пераканаліся: дзеці падыходзяць да ўзросту, калі можна завязваць з атэлямі all-inclusive, а траціць гэтае бешаная бабло на нешта больш цікавае. Праўда што гэта можа быць мы яшчэ не прыдумалі.
• Працягнуў сваё даследванне беларускіх санаторыяў, у сувязі з чым выходныя на дзень Вялікай Кастрычніцкай Рэвалюцыі былі праведзеныя ў “Альфа-Радоне”. Там крута, але сумна.
• Майму дзеду споўнілася 90 год, у сувязі з чым усё нашае вялікае сямейства сабралася ў аграсядзібе ў 5-ці хвілінах хацьбы ад дзедавай хаты. Не было толькі 2-х праўнучак і жонкі аднаго майго дваюраднага брата.
• Нечакана для сябе пачаў хадзіць на свош (пакуль ні з кім не гуляў, але мне патрапіўся вельмі круты трэнер, які ганяе ў хвост і грыву). Не ведаю ці на доўга мяне хопіць, але калі вам не хапае фізічных нагрузак у жыцці — вельмі рэкамендую.
• Вялікі рэспект за гэты год маёй жонцы Юле, якая завяршыла сваю кар’еру бізнэсаналітыкам, 3 тыдні пратусіла ў Ірландыі, вывучаючы англійскую мову, а пасля знайшла працу на пасадзе junior project manager. Што з гэтага выйдзе мы паглядзим ужо ў наступным годзе, але што б далей не было: Юля, я табой ганаруся, ты крутая!

Ну што ж: больш адзначыць мне няма чаго. У наступным годзе нас чакае паход старэйшай дачкі ў першы клас, а мяне — як мінімум некалькі заняткаў гульні на ударнай устаноўцы (даўно марыў навучыцца стукаць хаця б на ўзроўні аналагічнаму свайму гітарнаму ўзроўню “Am-Dm”). Даўно выношваецца ідэя пажыць без працы пару месяцаў, але гэта гучыць прасцей чым споўняецца. Час пакажа.

З Новым Годам!

Стары 2017 год

І ізноўку прывітанне! Не паспеў я напісаць мінулы пост, як пара пісаць наступны. Ну што ж? Трэба дык трэба!
Гэты год быў ок.

• Я ў другі раз прыняў удзел у хакейным турніры ў Рызе, куды на гэты раз паехаў с сям’ёй. Мы ўсё так жа ўляталі ў сярэднім з лікам 10:0, але гэта ўжо значна лепш чым у папярэдні раз.
• Злятаць на мора атрымалася толькі ў кастрычніку, і тое ў Егіпет. Там усё такая ж задніца, як і ў 2008, але ў атэль патрапілі на парадак лепшы. Прам вось можна лятаць, калі там не выходзіць з атэлю.
• Свой дзень нараджэння я правёў у Стамбуле. За 20 хвілін пераплыў з Еропы ў Азію, а праз некалькі гадзін назад — з Азіі у Еўропу. Там клёва.
• Заказчык, на каторага я працаваў з 2008 году, у рэшце рэшт зразумеў, што на інтэрнэт-рэкламе ўжо больш не заробіш, і зачыніў кантору нафіг (амаль). Пасля чаго я апынуўся ў фірме, каторае спрабуе знайсці сваё месца пад сонцам у сферы штучнага інтэлекту і біг-даты. Пажадаю маім новым-старым працадаўцам поспехаў, у першую чаргу фінансавых!
• Я у чарговы раз выплаціў крэдыт за кватэру. На гэтым планую пакуль лічыць пытанне зачыненым як мінімум яшчэ на пару год і паспрабаваць сканцэнтравацца на сабе і сям’і.
• Правёў тыдзень у першым прыватным беларускім санаторыі “Пліса”. Там прыкольна, толькі няма людзей і сонца.
• Мае дзеткі пайшлі ў дзіцячы садок. Гэта наступная ступень адчування сябе дарослым. Усё, з гэтага часу твае дзеці — гэта не проста твае ўнутрасямейныя справы.
• Гэта быў першы новы год, калі мы не сфоткалі стол! У наступным годзе абяцаем выправіцца!

На гэтым пакуль усё :) З Новым Годам, сябры!

Стары 2016 год

Паважаныя чытачы! Аказваецца, гэты мёртвы блог, які ператварыўся ў летапіс мінулых гадоў, яшчэ нехта ячшэ чытае. Віншую гэтых цудоўных людзей з Новым Годам і пішу для вас чарговую справаздачу:

Гэты год быў нейкі неймаверна цяжкі. Паскардзіцца няма на што, але сустракацца з сябрамі ці вабіць час за празным тупняком стала ўсё складаней і складаней. 33 гады, як-ніяк.

Але тым не меньш у гэтым годзе я:

• Пабываў у Грэцыі. Вынікі наступныя: аддалённыя глухія сямейныя атэлі – гэта прыкольна першыя 2 дні. Усё ж шукайце месця дзе ёсьць фан (гаця б дарожка для прагулак) паза межамі атэлю. А калі будзеце побач, то абавязкова наведайце гарадок Нафпактос і праедзьце на міні-цягніку па маршруце Диакопто-Калаврита, але не праспіце як мы, каб мець час патусіць у Калавріте (а не паехаць адтуль назад праз 15 хвілін як мы)
• Пабываў у Будапешце. На сёнешні дзень гэта самы круты горад, дзе мне давялося быць. І да, паедзеце – наведайце купальню. Мне казаў гэта кожны, хто там ужо быў, і цяпер я гэта смела кажу вам.
• Пабываў у другі раз у Амсцердаме, прычым на свой ДР :) Там асабліва не рыхтуюцца да Калядаў, усё дзіка дорага, а кофі-шопы вам дапамогуць калі вы паедзеце туды ў кампаніі такіх жа “наркаманаў” як і вы, бо аднаму курыць не вельмі прыкольна. Тым не меньш, паеаць пакатацца па каналах і паглядзцеь, як людзі на першых паверхах зусім не парацца што на іх зараз глядзяць усе прахожыя — варта.
• Правёў з сям’ёй цудоўныя выходныя у Тракаі
• Правёў цудоўныя дні ў Талліне, дзе даведаўся што 1) у Эстонцаў няма так званага “эстооооонкага экцэээнту” 2) у плане бдаўніцва камфортнага жытла мы адстаем ад Эстонні мінімум на 100 год.

А яшчэ я:

• Хадзіў на працу, а пасля працы часам хадзіў на хакей
• Глязеў як растуць мае дзеці. Пасля трох гадоў развіццё чалавека назіраць — гэта проста космас. А гледзячы на Марту дзіву падаешся на колькі людзі бываюць розныя, хоць бы і растуць у адных бацькоў
• Канчаткова зразумеў, што галоўнае у ЗОЖ – сон. Высыпацца – гэта вельмі важна, чувакі. Так і запішыце. Шкада, што за праглядам Інстаграма і Фэйсбука выспацца няма калі.
• Знёс за кампа World of Tanks, у які не гуляў ужо толкам па факту 2 гады.
• Цяпер у мяне iPhone і калі я раз 500 год вырашу пагуляцца – то гуляюся на ім.

Вось такі быў год. Але, я упэўнены, на перадзе яшчэ шмат цікавага!
Ну а цяпер пара ўжо ісці ставіць бульбу….
З новым Годам!

Стары 2015 год

Кола бытавухі завярцелася поўным ходам і проста так сесьці і 31-га чысла і напісаць пост аб старым годзе стала немагчыма. Таму пішу яго праз месяц пасля новага году!

2015 быў вельмі цяжкім годам.

• Самае галоўнае – я ў другі раз стаў бацькам! І калі першае дзіцё – гэта быў кайф ад новых эмоцыяў, то другое дзіцё – гэта ўжо ачышчаны ад мішуры чысты кайф! Ура!
• У гэтым годзе мы праапгрэдзілі кватэру да 3-хпакаёвай. Спадзяюся, на гэты раз гэта надоўга.
• У гэтым годзе я даведаўся, што такое рамонт, за якім правёў палову года. Упасі вас божа ад рамонту.
• У гэтым годзе я даведаўся, што калі у цябе з’яўляюцца рэальныя праблемы, то значна паляпшаецца сон. Цяпер няма калі сядзць па начах за фэйсбукам, разважаючы за лёс чалавецтва. Трэба думаць дзе ўзяць вось такія вось шпалеры дзя дзіцячага пакою.

А яшчэ я

• Нідзе не быў, акрамя Новалукомля. Да, паглядзець як выглядае электрастанцыя – гэта клёва, але на дасягненне не цягне. Ўсё ж трэба выязджаць адпачываць, чувакі.
• А, успомніў! З’ездзіў на аматарскі турнір па хакею Riga Cup 2015, дзе са сваёй камандай заняў апошняе месца, але затое цудоўна правёў 4 дні і прывёз па харошым кошце душавы гарнітур і смесіцель.
• Заняў 1-е месца па хакею у дывізіёне “Навічок”. А цяпер мы перайшлі у больш моцную лігу і нармальных месцаў нам там яшчэ доўга не відаць.
• З аптымізмам гляджу у будучыню, хаця увесь свет каціцца ў тартары.

З новым годам!

 

Стары 2014 год.

Паважаныя чытачы! Віншую вас з надыходзячым 2015 годам!

Гэты год быў на дзіва цяжкі. Відаць, узрост дае пра сябе ведаць: усё ж такі, 4-ты дзесятак пайшоў…
У гэтым годзе я вевеў і даказаў некалькі новых правілаў жыцця:

1. Калі ёсьць выбар: пайсці спаць ці пасядзець за кампом/з мабілай трэба ні секунды не думаючы выбіраць “пайсці спаць”.
2. Трэцяя бутэлька піва — лішняя. Да, заўжды. Да, і сёння. Да, негледзячы на тое, што яно “лёгенькае”.
3. Ты не адпачнеш за водпуск, правёўшы яго дома. Хочаш адпачыць — валі хоць куды-небудзь.
4. Пей шмат вады

Таксама у 2014 годзе я

• заняў 3-е месца ў чэмпіянаце ЛХЛ па хаккею у дывізіёне “Навічок” у сезоне 2013\2014
• адмовіўся ад хлеба (які еў у прыкуску з любым блюдам) і гарніраў на абед, ад чаго даволі проста пахудзеў на 9 кілаграм
• выплаціў крэдыт за кватэру
• злятаў на Кіпр паляжаць на пляжы і наведаў java-канферэнцыю ў Кракаве.
• пабачыў першыя крокі і пачуў першыя словы сваёй дачкі Агаты

А яшчэ я рыхтуюся ў другі раз стаць бацькам! Але гэта справа 2015-га году…
З новым годам, сябры!